April 11th, 2016 → 11:51 pm @ Aris Aristidou
Απολογούμαι γιατί επανέρχομαι στο θέμα αυτό, έστω και μετά από πολλούς μήνες. Αφορμή έδωσε η πρόσφατη διαμαρτυρία του Παγκύπριου Συνδέσμου Πολυτέκνων για τις περικοπές που έγιναν στα επιδόματα των μελών του μέσα στα πλαίσια της δημοσιονομικής πολιτικής που επέβαλε το Μνημόνιο. Είχα τονίσει τότε πως ‘εάν τα προγράμματα που υιοθετήθηκαν κάτω από τα διάφορα Σχέδια Ανάπτυξης συνεχίζονταν με ένα συστηματικό, στοχευμένο και συντονισμένο τρόπο, θα διευκόλυναν την αύξηση της γεννητικότητας και του πληθυσμού’. Κι εσυνέχισα: ‘Τα διάφορα μέτρα που ακόμη ισχύουν θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για ένα ανανεωμένο δημογραφικό πρόγραμμα’. Τέλος, περιέγραψα συνοπτικά, στα πλαίσια ενός περιορισμένης έκτασης άρθρου, τα μέτρα που υιοθετήθηκαν και προωθήθηκαν κατά καιρούς για αύξηση του πληθυσμού, του πιο σημαντικού κι απαραίτητου παράγοντα επιβίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού στη γη αυτή.
Έχω κι άλλοτε τονίσει πως ένα χαρακτηριστικό εμάς των Κυπρίων είναι ότι ενεργούμε με γνώμονα το πρόσκαιρο κέρδος κι όχι το μακροπρόθεσμο όφελος. Πολύ παρασταστικά το αποτύπωσε ο λαικός ποιητής: ‘Για πράττε για μετάπραττε, για που την Κύπρο φύε’. Κι ενώ ενεργούμε ‘από τα χέρια στο στόμα’ σε πολλές από τις οικονομικές δραστηριότητές μας, με αποτέλεσμα να μην έχουμε ακόμη απογειωθεί σε κατάσταση αειφόρου ανάπτυξης της οικονομίας, δεν μπορούμε να ακολουθούμε την ίδια πρακτική και τακτική σε εθνικά θέματα ή θέματα που έχουν να κάμουν με το μέλλον του λαού, όταν μάλιστα αντιμετωπίζει πρόβλημα ύπαρξης κι επιβίωσης στον Τόπο του. Ένα από αυτά τα θέματα είναι ο πληθυσμός κι η αύξησή του. Πληθυσμιακές παράμετροι, όπως ο ρυθμός γεννητικότητας κι η επιβίωση των νεογνών, ο επαναπατρισμός μεταναστών από το εξωτερικό, η υγεία του λαού κι η επιμήκυνση της διάρκειας ζωής του, έπρεπε να είναι στις προτεραιότητές μας κι όχι να υποβαθμίζονται ή να αγνοούνται. Επιπλέον ένα βασικό στοιχείο στις προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού πρέπει να είναι η αποτροπή της πληθυσμιακής αλλοίωσης της Χώρας μας.
Δεν είναι τυχαία που ένα από τα πρώτα μελήματα της Τουρκίας αμέσως μετά την εισβολή, αντί να φροντίσει να ‘τακτοποιήσει’ τους Τ/Κυπρίους που με τη βία μετακίνησε από τις Ε/Περιοχές, ήταν η ενθάρρυνση εποίκων από την Ανατολία να εγκατασταθούν σε Ε/κυπριακές περιουσίες με κύριο σκοπό την αλλοίωση της πληθυσμιακής αναλογίας του Νησιού. Η τακτική αυτή της Τουρκίας είναι πολύ καλά γνωστή. Κλασσική είναι η περίπτωση του Συριακού Σαντζακίου της Αλεξαντρέττας από την προ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εποχή. Με μεθοδευμένη αλλοίωση της πληθυσμιακής αναλογίας μέσα σε λίγα χρόνια η Τουρκία κατάφερε σε μια ευνοική για την ίδια διεθνή πολιτική συγκυρία να το αποσπάσει από την Συρία και να το ενσωματώσει στην επικράτειά της. Στη Συρία ακόμη το διεκδικούν.
Δυστυχώς ούτε κι εμείς διδαχτήκαμε από την ιστορία και τις επιδιώξεις της Τουρκίας έστω κι αν ο νυν Πρωθυπουργός της φρόντισε να τις αποτυπώσει πολύ καθαρά στο περιώνυμο βιβλίο του περί του νεοθωμανικού κράτους της Τουρκίας. Το δημογραφικό δεν εμφανίζεται ούτε στα έγγραφα των διαπραγματεύσεων ούτε απασχολεί ιδιαίτερα τις θέσεις των Κομμάτων και την αρθρογραφία των ειδικών. Ξεκινώντας από την Κυβερνητική πολιτική είναι φανερό κι από την αφορμή για το άρθρο αυτό ότι το πληθυσμιακό πρόβλημα δεν ευρίσκεται μέσα στις προτεραιότητές της. Η λιτότητα που επιβλήθηκε με το Μνημόνιο όχι μόνο δεν έπρεπε να επηρεάσει αρνητικά βασικά συστατικά στοιχεία του, όπως συνοπτικά τα ανέφερα πιο πάνω, αλλά κανονικά έπρεπε να προβληματίσει τους ιθύνοντες η αποφυγή των τυχόν αρνητικών επιπτώσεών της. Πέραν της καταγραφής των γεννήσεων/θανάτων, της έκδοσης ταυτοτήτων και της σποραδικής απογραφής πληθυσμού, κανένα Τμήμα δεν ασχολείται με την πληθυσμιακή μας πολιτική. Είναι καιρός να ανατεθεί σε κάποιο Τμήμα, ίσως στο Αρχείο Πληθυσμού/Μετανάστευσης, κάποια ευθύνη για θέματα δημογραφικής πολιτικής.
Ο δημογραφικός παράγοντας δεν φαίνεται να απασχολεί άμεσα ούτε τις διευθετήσεις που έγιναν στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό. Δεν ξαίρω αν αυτό οφείλεται στη φύση του θέματος για να τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπως π.χ. το εδαφικό, το περιουσιακό, κλπ, αλλά τουλάχιστον ο Διαπραγματευτής θάπρεπε να έχει πλαισιωθεί κι από μια επιπλέον τεχνική Επιτροπή για το πληθυσμιακό. Το έργο που θα πρέπει να απασχολήσει την Επιτροπή Πληθυσμού θα αναφέρεται στον επικρεμάμενο κίνδυνο αλλοίωσης από την Τουρκία της πληθυσμιακής αναλογίας στην Κύπρο ξεκινώντας από το πρόβλημα των εποίκων. Ο μαζικός εποικισμός, που επιχειρήθηκε από την επαύριον της εισβολής και μετά, δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί. Θα πρέπει να τεθούν σαφή κριτήρια για τους έποικους που θα παραμείνουν ως πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας ενώ οι άλλοι θα βοηθηθούν να επαναπατριστούν στην Τουρκία. Επιπλέον τα θέματα αλλοδαπών θα πρέπει να χειρίζεται οπωσδήποτε η Κεντρική Κυβέρνηση. Επίσης θα πρέπει να αναλυθούν οι προεκτάσεις από την εφαρμογή του Ευρωπαικού κεκτημένου στο θέμα της ελεύθερης εισόδου κι εγκατάστασης Τούρκων από την Τουρκία στην περίπτωση ένταξής της στην Ε.Ε. πριν ή μετά την λύση του Κυπριακού. Το θέμα αυτό απασχολεί ήδη πολλά αν όχι όλα τα Κράτη-Μέλη κι έτσι δεν είναι δύσκολο από τώρα να γίνει μια βολιδοσκόπηση με τους αρμόδιους θεσμούς για το μέλλον. Όταν σε βάθος χρόνου αποδεικτεί ότι η Ε.Ε. σταθεροποιείται κι οι αρχές πάνω στις οποίες εδράζεται δουλεύουν τότε και μόνο τότε ο δημογραφικός κίνδυνος από την Τουρκία θα εκλείψει.