April 10th, 2018 → 5:54 pm @ Aris Aristidou
Μετά την ανάθεση από τον λαό της διακυβέρνησης για την επόμενη πενταετία στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, πιστεύω ότι θα πρέπει να ζητήσει από τα Υπουργεία και τους δημόσιους οργανισμούς να ετοιμάσουν ένα ολοκληρωμένο πενταετές πρόγραμμα ανάπτυξης. Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τα σχετικά έργα, μέτρα και προγράμματα που θα προωθήσουν. Η σύνθεση όλων των εισηγήσεων σε ένα ενιαίο Πρόγραμμα Δράσης να ανατεθεί στο υπό ίδρυση Υφυπουργείο Ανάπτυξης. Θα παραθέσω μερικές σκέψεις και προβληματισμούς για τις προτεραιότητες των διαφόρων Υπουργείων όσο μου επιτρέπουν τα περιθώρια άρθρου. Ασφαλώς κάθε πρόνοια θα πρέπει να λαμβάνεται για την αντιμετώπιση επειγόντων θεμάτων/περιστατικών.
Το Υπουργείο Οικονομικών, πέραν της συνεχούς εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών, της διόρθωσης του τραπεζικού συστήματος και της ανακούφισης των πληγέντων από την κρίση, θα πρέπει να ενισχύσει άμεσα κι έμμεσα την αναπτυξιακή προσπάθεια της Κύπρου. Ο Υπουργός Οικονομικών χειρίζεται τους Κρατικούς Προυπολογισμούς κι έτσι, είτε το λέμε είτε όχι, είναι ο Υπουργός Προγραμματισμού/Συντονισμού των αναπτυξιακών δραστηριοτήτων όλων των Υπουργείων και της οικονομίας γενικότερα περιλαμβανομένου του ημικρατικού και ιδιωτικού τομέα. Είναι γι΄αυτό τον λόγο που μετά την εισβολή είχαμε συστήσει την Οικονομική Συμβουλευτική Επιτροπή υπό την προεδρία του στην οποία συμμετείχαν επίσης εκπρόσωποι των εργοδοτικών κι εργατικών οργανώσεων. Το Υπουργείο θα πρέπει επίσης να δώσει έμφαση σε θέματα όπως ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας υπηρεσίας, η ολοκλήρωση της μηχανογράφησής της κι η συνεχής επιμόρφωση των δημόσιων υπαλλήλων.
Το Υπουργείο Εσωτερικών θα πρέπει να επικεντρωθεί στα διάφορα σοβαρά προβλήματα στους τομείς αρμοδιότητάς του και να μεταβιβάσει στο Τμήμα Προσωπικού το έργο της διοικητικής μεταρρύθμισης. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες διαφόρων σοβαρών θεμάτων που το Υπουργείο με την κατάλληλη οργάνωση και τον έγκαιρο προγραμματισμό θα μπορούσε να αντιμετωπίσει. Είχα κι άλλοτε εισηγηθεί ότι οι Επαρχιακές Διοικήσεις θα έπρεπε να λειτουργούν σαν προγραμματιστικές/συντονιστικές αρχές επικεφαλής τοπικών επιτροπών με εκπροσώπους των άλλων Υπουργείων. Τα επαρχιακά προβλήματα που παρουσιάζονται συνεχώς έτσι θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν έγκαιρα. Αναφέρθηκα κι άλλοτε στα άλλα προβλήματα του Υπουργείου, που θα πρέπει να επιλυθούν (καθυστερήσεις στην έκδοση τίτλων ιδιοκτησίας, τακτοποίηση των ληξιαρχείων, θέματα τοπικής αυτοδιοίκησης, πολεοδομικά, περιβαλλοντικά, συγκομιδής/εναπόθεσης σκυβάλων, διαχείρισης Τ/Κ περιουσιών, μέριμνας κι αποκατάστασης εκτοπισθέντων).
Στο Υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να συνεχισθούν οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν ‘που τόσο έχουν ανάγκη οι νέοι, η κοινωνία κι ο τόπος’. Εκτός από τη μετατροπή του συστήματος διορισμού εκπαιδευτικών από χρονολογικό σε αξιοκρατικό, που προχωρεί, θα πρέπει να προωθηθεί η εισαγωγή του ολοήμερου σχολείου. Για να αποδώσουν τα καλύτερα αποτελέσματα οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να επεκταθεί ο χρόνος, που τα παιδιά βρίσκονται κάτω από την πνευματική, γνωσιολογική και ηθικοπλαστική επήρεια της παιδείας. Το θέμα επανέρχεται συνέχεια: ποιός είναι ο ρόλος του σχολείου στα θέματα διαμόρφωσης του ήθους και του χαρακτήρα των νέων; πώς μπορούν τα δημόσια σχολεία να προσφέρουν περισσότερα σε παιδιά που έχουν τις δυνατότητες; Πιστεύουμε ότι η εισαγωγή του ολοήμερου σχολείου, όπως το εισηγηθήκαμε κι εγκρίθηκε το 1989, θα αποτελούσε το πλαίσιο και θα διαμόρφωνε τις δυνατότητες για μια καλύτερη και πιο δημιουργική κοινωνία. Βασική παραμένει η ανάγκη αύξησης του βαθμού επάρκειας του συστήματος τόσο στο καθαρά παιδευτικό όσο και στο επαγγελματικό του μέρος. Με την επέκταση του χρόνου λειτουργίας του σχολείου θα δημιουργηθούν οι προυποθέσεις για καλλιέργεια περισσότερων ταλέντων των παιδιών (πνευματικές δυνατότητες, καλλιτεχνικές κλίσεις, τεχνικές δεξιοτεχνίες, σωματικές ικανότητες). Θα παρέχονται έτσι στα παιδιά όλες οι ευκαιρίες για ανάπτυξη των ικανοτήτων και ικανοποίηση των αναγκών τους, που τώρα τις αναζητούν σε ιδιωτικά φροντιστήρια.
Παρόλο που οι τομείς που καλύπτει το Υπουργείο Γεωργίας σαν ποσοστό στο ΑΕΠ, την απασχόληση και τις εξαγωγές έχουν περιοριστεί σημαντικά σε σχέση με τα προ της εισβολής επίπεδα, παραμένουν ζωτικότατης σημασίας γιατί έχουν να κάμουν με βασικά προιόντα της διατροφής, το φυσικό περιβάλλον, την ενεργό απασχόληση, την υγεία του πληθυσμού και την καλλιέργεια πλείστων όσων από τις φυσικές επιστήμες. Η προσπάθεια στα Έκτακτα Σχέδια ήταν να επανασυνδεθούν εκτοπισθέντες αγρότες με τις γεωργικές ασχολίες τους. Πέραν των πολλών ενεργειών (μεγάλα υδατικά έργα/σχέδιο φρούτων και λαχανικών/πρότυπα οινοποιεία/ΟΓΑ/κτηνοτροφικές περιοχές/εκτροφή ψαριών/σχέδιο γεωργικών εργασιών με μερική απασχόληση/σχέδιο απορρόφησης ανέργων γεωπόνων και κτηνιάτρων), μετακαλέσαμε εμπειρογνώμονες της ΦΑΟ, που προέβησαν σε σχετικές εισηγήσεις για τον καταρτισμό ενός ολοκληρωμένου προγράμματος γεωργικής αναμόρφωσης κι ανάπτυξης. Αυτό το πρόγραμμα θα πρέπει να ολοκληρωθεί στη βάση των σύγχρονων δεδομένων. Θεωρώ απαράδεκτο να εισάγουμε σκόρδα από την Κίνα, λεμόνια από την Αργεντινή και ρόδια από το Περού.
Παρά τις ρηξικέλευθες τομές που έγιναν στον τομέα της υγείας την τελευταία πενταετία, το Υπουργείο Υγείας καλείται να αντιμετωπίσει βασικά δυο πράγματα: την εισαγωγή του ΓεΣΥ και την αποτελεσματική λειτουργία των δημόσιων νοσηλευτηρίων. Η κατάσταση σήμερα είναι περίπου ως εξής: Με την ενθάρρυνση/υποβοήθηση που δώσαμε στον ιδιωτικό τομέα υγείας με το Σχέδιο Ανάπτυξης, 1967-1971, για την επιτυχή εισαγωγή του ΓεΣΥ, οι ανάγκες περίθαλψης καλύπτονται. Όμως δεν είναι όλοι που μπορούν να απευθυνθούν στα ιδιωτικά κέντρα υγείας λόγω κόστους. Εξού κι ο συνωστισμός που παρατηρείται στα κρατικά, με όλα τα συνεπακόλουθα. Η κατάσταση γίνεται χειρότερη από την έλλειψη οργάνωσης από την εγγραφή ασθενούς μέχρι τη χορήγηση των φαρμάκων. Έτσι επανέρχεται το θέμα διοίκησης νοσοκομείων (hospital administration).