Οι Εμπειρογνώμονες των Ηνωμένων Εθνών που ήρθαν στο Νησί το Σεπτέμβρη του 1960, ύστερα από πρόσκληση της Κυβέρνησης, ” για να προβούν σε ανεξάρτητη και αντικειμενική μελέτη των οικονομικών προοπτικών της Κύπρου στη βάση των διαθέσιμων πόρων και να υποβάλουν εισηγήσεις για επιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξής της ” περιγράφουν την οικονομία της κατά την εποχή της Ανεξαρτησίας με τον εξής πολύ παραστατικό αλλά και θλιβερό ταυτόχρονα τρόπο: η οικονομία ” φαίνεται να κινείται πάνω σε ένα κατηφορικό και μάλλον ανώμαλο δρόμο “. Πολλές από τις εισηγήσεις τους, καθώς κι άλλες που υποβλήθηκαν από Υπουργεία, οικονομολόγους και τεχνικούς, υιοθετήθηκαν από το Πρώτο Πενταετές Σχέδιο Οικονομικής Ανάπτυξης, 1962-1966 ή αποτέλεσαν το γενικό περίγραμμα μετέπειτα Σχεδίων του νεοσυσταθέντος Γραφείου Προγραμματισμού. Χωρίς αμφιβολία η ενέργεια εκείνη της Κυπριακής Κυβέρνησης υπήρξε καταλυτική όχι μόνο για την επιτυχή αναπτυξιακή πορεία, που ακολούθησε, αλλά και για την καθιέρωση του θεσμού προγραμματισμού και συντονισμού της ανάπτυξης και της αναπτυξιακής κουλτούρας, που συνέβαλαν ουσιαστικά στη σύντομη έξοδο της Κύπρου από τη χορεία της υπανάπτυξης και του τέλματος, που την έριξε η Τουρκική εισβολή το 1974 και την ένταξή της στην ομάδα των ανεπτυγμένων χωρών.
Στο Βιβλίο αυτό θα καταθέσω την προσωπική μαρτυρία του οδοιπορικού της ανάπτυξης, όπως διαμορφώθηκε μέσα από τη σκοπιά του επικεφαλής του προγραμματισμού και συντονισμού οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης για περίπου ένα τέταρτο του αιώνα και άλλων δημοσίων αξιωμάτων, καθώς κι ενός ανθρώπου που δεν έπαψε ποτέ να νοιάζεται για το θέμα μέχρι σήμερα. Πέραν της ιστορικής καταγραφής των γεγονότων, που αποτελεί υποχρέωσή μας για τις ερχόμενες γενιές, στόχος μας είναι η εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για το μέλλον. Με αναφορά σε συγκεκριμένα παραδείγματα θα επιδιώξουμε να αναδείξουμε τις κυριότερες οικονομικές, κοινωνικές, διοικητικές, νομικές, περιβαλλοντικές, περιφερειακές δυνατότητες και αδυναμίες που παρουσιάστηκαν κατά καιρούς, ώστε να γίνουν και πάλι μαθήματα για το μέλλον. Έτσι το βιβλίο δεν είναι μια πραγματεία της οικονομικής μεγέθυνσης (growth), που περιορίζεται στην ανάλυση των συντελεστών της αύξησης του ΑΕΠ και της συμπεριφοράς των άλλων μακροοικονομικών μεγεθών, αλλά περισσότερο μια πραγματεία της ανάπτυξης (development) ενός ευρύτερου πλέγματος διαφόρων παραμέτρων, περιλαμβανομένων των οικονομικών, που επηρεάζουν κι επηρεάζονται απ’ αυτούς στην έξοδο μιας χώρας από την υπανάπτυξη. Αλλά κι αυτή δεν αποτελεί πλήρη περιγραφή της καταπληκτικής ανοδικής πορείας της Κυπριακής οικονομίας πριν και μετά την εισβολή.
Περιορίζεται στα προσωπικά βιώματα αυτού του οδοιπορικού με ειδική αναφορά σε ορισμένα χαρακτηριστικά έργα, σχέδια και προγράμματα από όλους τους τομείς δραστηριότητας. Από διαχρονικής πλευράς το Οδοιπορικό αναφέρεται κυρίως στα πρώτα σαράντα πέντε χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παρόλο που δεν καλύπτει τις επιπτώσεις της μεγάλης διεθνούς οικονομικής κρίσης του 2008 στην Κυπριακή οικονομία, τα μαθήματα που πηγάζουν απ’ αυτό είναι σε πάρα πολλές περιπτώσεις πολύ σχετικά με την κρίση που αντιμετώπισε κι αντιμετωπίζει. Αν είχαμε κάμει τις ενδεδειγμένες διαρθρωτικές αλλαγές που κατά καιρούς μας απασχόλησαν η κρίση θα ήταν τουλάχιστον πιο ήπια.
Τέλος, από την 1.1.2008 η Κύπρος έγινε μέλος της ΟΝΕ και έχει υιοθετήσει, ως μέλος της Ευρωζώνης, το ευρό. Συνεπώς όλοι οι ποσοτικοί υπολογισμοί στο κείμενο και τους πίνακες που είναι σε κυπριακές λίρες θα πρέπει να πολλαπλασιαστούν επί 1.71 για να μετατραπούν στο νέο νόμισμα.