June 17th, 2016 → 7:04 pm @ Aris Aristidou
άρθρο στην Σημερινή (17/06/2016) του Δώρου Θεοδόρου
Ο Ιάκωβος Αριστείδου δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο. Είναι ένα άτομο που υπηρέτησε τον τόπο από καίρια πόστα και μάλιστα σε καιρούς χαλεπούς. Στον «Φιλελεύθερο» της 5ης Ιουνίου
έγραφε ένα άρθρο -μαρτυρία- ιστορικής σημασίας για το πώς αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα της εισβολής-κατοχής μέχρι τον θάνατο του Μακαρίου. Άγνωστα εν πολλοίς πράγματα, τα οποία είτε δεν δημοσιοποιήθηκαν είτε αν δημοσιοποιήθηκαν πέρασαν στα ψιλά και ξεχάστηκαν. Κι όμως ήταν τόσοσημαντικά και είναι τόσο σημαντικά.
Η πρώτη σημαντική αναφορά του λέει: «Ο Μακάριος και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, από το 1975, έθεσαν τα πράγματα στις σωστές τους βάσεις: Διεξαγωγή ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για εξεύρεση μιας σωστής, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης και παράλληλα προετοιμασία για μακροχρόνιου αγώνα αν χρειαστεί». Συμπληρώνω εγώ: Που οπωσδήποτε θα χρειαζόταν. Παρακάτω σημειώνει ότι: «Η οικονομική ανάκαμψη και τα αποτελέσματά της έπρεπε να εξυπηρετούν τον αγώνα της Κύπρου».
Ο Ι. Α. δεν μένει σε γενικές διαπιστώσεις. Μας πληροφορεί ότι το 1975 συστάθηκαν δύο επιτροπές, μια υπουργική υπό τον τότε Υπουργό Εξωτερικών (νομίζω ήταν ο Γιαννάκης Χριστοφίδης) και μια τεχνική υπό την Προεδρία του διευθυντή του γραφείου προγραμματισμού, δηλαδή του ιδίου. Σ’ αυτή συμμετείχαν οι Κλεάνθης Βάκης, Γιώργος Ιακώβου, Θεόδωρος Παπαδόπουλος, Μιχαλάκης Μαραθεύτης, Γιάννης Κουτσάκος, Ανδρέας Σοφοκλέους, Ανδρέας Χριστοφίδης, Ρένος Σολομίδης, Τάκης Ευδόκας, Χριστάκης Κατσαμπάς και Κυριάκος Χριστοφίδης. Οι εισηγήσεις αυτής της επιτροπής, οι οποίες εντάχθηκαν στο έκτακτο σχέδιο δράσης 77-78, συμπεριλάμβαναν τα εξής: «Ενίσχυση της στρατιωτικής πολιτικής άμυνας για τη δημιουργία αισθήματος ασφάλειας. Ανάληψη από την Ελλάδα της υποχρέωσης αμυντικής κάλυψης της Κύπρου. Υπογραφή αμυντικής συφωνικής φιλίας με ορισμένες χώρες και στενότερη συνάρτηση της Κύπρου με διεθνείς οργανισμούς. Καλλιέργεια θετικής στάσης έναντι των Τ/κ, που είναι εκείνη του συμπατριώτη προς συμπατριώτη. Ανάλυση και γνώση των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Τουρκία για σωστές ενέργειες στο μέλλον. Χάραξη κοινής γραμμής στο Εθνικό Συμβούλιο για θωράκιση του εσωτερικού μετώπου κ.ά».
Όλ’ αυτά, που ήταν ήδη από το 1975 η διακηρυγμένη και καταγραμμένη πολιτική της ΕΔΕΚ (βλ. βιβλίο Δ. Θεοδώρου: «Πάλη για επιβίωση», εκδόσεις Αιγαίο), υπήρξαν η σωστή και απαραίτητη για μας πολιτική κατεύθυνση για την επιτυχή αντίσταση και αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού. Μια κατεύθυνση που πήγαζε από τη γνώση και της ιστορίας και της πολιτικής κατάστασης
στη διεθνή σκηνή. Εμείς δεν είχαμε αμφιβολία ότι η Τουρκία είχε και έχει επεκτατικούς σκοπούς. Και ξέραμε ότι μακροχρόνιος και επίπονος θα ήταν ο αγών. Ξέραμε ότι τα περί καλής θέλησης της Τουρκίας ήταν στάχτη στα μάτια και ότι οι Αγγλοαμερικανοί προωθούσαν ύπουλα και ενεθάρρυναν τα τουρκικά σχέδια για μόνιμη παρουσία της Τουρκίας στην Κύπρο μέσω της Δ.Δ.Ο.
Κάποιοι άλλοι όμως ήθελαν να πιστεύουν ότι η Τουρκία έχει καλή θέληση. Και ότι εμείς πρέπει να την πείσουμε για τις καλές μας προθέσεις. Και τα τίναξαν όλα στον αέρα. Και το εσωτερικό μέτωπο, και τη διεθνοποίηση και καταγγελία της Τουρκίας, και τους πολιτικοστρατιωτικούς περίγυρους, και την αντοχή του λαού. Και φτάσαμε στο ύστατο σημείο του εξευτελισμού Ελληνοκύπριοι να πωλούν τις περιουσίες τους στην Τουρκία, γιατί καμιά κυβέρνηση έκτοτε δεν τόλμησε να πάρει μέτρα για την ισότιμη κατανομή των βαρών της κατοχής.
Πώς φτάσαμε, αλήθεια, μέχρις εδώ; Και καταλήγει ο Ι. Α: «Πιστεύω ότι οι εξελίξεις έκτοτε δικαίωσαν τις πιο πάνω ενέργειες. Ακόμη και σήμερα νιώθω ότι, παρά την πρόοδο που συντελέστηκε σε πολλούς τομείς, η Κύπρος μοιάζει με ανοχύρωτη πολιτεία. Η επίπλαστη ομαλότητα δεν συνάδει με το μέγεθος του κινδύνου που επικρέμαται πάνω από τον τόπο μας. Εκτός κι αν από την
απραξία αυτή οδηγηθήκαμε σε χειρότερες επιλογές. Να αδιαφορούμε για χαμένες πατρίδες ή για ολοκλήρωση της καταστροφής του 1974».
Δεν έχει άδικο ο Ι. Α., γιατί πράγματι οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ εκεί οδηγούσαν τα πράγματα. Οι εκλογές όμως της 22ας Μαΐου πιστεύω ότι έχουν σημάνει μια καινούργια αρχή. Την αρχή για επαναδιεκδίκηση της πατρίδας και των δικαιωμάτων του λαού μας.